Johann Karl De Montfort

  –  

Johan Karl Baron De Montfort urodził się w latach 60. XVIII wieku (przypuszcz.) w Pradze w Czechach. Był katolikiem.

Johan Karl nosił podwójne nazwisko (typu Johan Karl Tailant Baron De Montfort, jak na przykład Klaudiusz de Bourdail hrabia de Montrésor (właściciel zamku Montrésor)), ale pierwsza część jego nazwiska nie zachowała się. Druga część nazwiska "baron De Montfort" oznacza historyczne pochodzenie z miejscowości Montfort. Taki obszar istnieje w wielu krajach, w tym we Francji.

Powodem, dla którego Johan Karl pominął pierwszą część nazwiska, jest to, że w Rzeczypospolitej Obojga Narodów w tamtych latach zakazano zagranicznych tytułów szlacheckich. Ponadto, jako emigrant z Francji, bał się podać swoje prawdziwe nazwisko, ponieważ w wyniku rewolucji francuskiej prześladowano Francuzów, którzy wyemigrowali za granicę z Francji, a ich majątki we Francji zostały skonfiskowane.

W latach 70. XVIII wieku uczył się w jednej ze szkół kadetów (Szkoła Rycerska Korpusu Kadetów), bliskich dynastii Schwarzenbergów w Czechach lub Rzeczypospolitej.
1 grudnia 1780 r. dekretem króla Polski Augusta Poniatowskiego Johann Karl został mianowany wojewódzkim wykonawcą sądowym w Polsce.

W latach 1788-1799 służył jako chorąży, podporucznik, a następnie porucznik w Korpusie Ochotniczym hrabiego O'Donnella Armii Austriackiej.

W latach 1799-1801 służył jako kapitan i adiutant sztabu w lekkim pieszym Królewskim Batajonie markiza Strozzi Armii Austriackiej.

20 lipca 1801 r. na mocy nakazu Dworskiej Rady Wojskowej Austrii został zwolniony z pracy na własne żądanie z zachowaniem prawa noszenia munduru. Dymisja została podpisana 1 sierpnia 1801 r. w m. Wieliczki w Galicji przez podpułkownika i dowódcę markiza Stozzi. Dymisja bez prawa do emerytury. Zatwierdzona przez dowódcę Lemberta 5 sierpnia 1801 roku w Krakowie.

Johan Karl był żonaty z polską szlachcianką Antoniną Biegańską. Ślub - po 1801 r.

Pierwszy syn Johana Leonard urodził się 20 listopada 1813 roku. Miejsce urodzenia nie jest znane, być może miasto Bałta w gubernii podolskiej.

Wszystkie dalsze losy Leonarda Demontforta są znane autorowi.

Pierwsza córka Johana Emilia Janowna (Johanowna) urodziła się ok. w 1817 r. Miejsce urodzenia nie jest znane. Data urodzenia jest obliczana na podstawie daty ślubu w 1844 roku, kiedy, jak to podano, miała 26 lat. Mieszkała w tym czasie na w. Pieńkowka w powiecie lityńskim w gubernii podolskiej.

Emilia była żoną Cezarego Zalewskiego od 1844 r. Mieszkała na w. Stryżawka, w powiecie winnickim w gubernii podolskiej. Mieli córkę Mariannę, ur. 23 lutego 1845 r. na w. Kochaniwka w powiecie winnickim w gubernii podolskiej.

Drugi syn Johana, Feliks, urodził się 27 lutego 1819 r. przypuszcz. w mieście Bałta.

Wszystkie dalsze losy Feliksa Demontforta są znane autorowi.

Druga córka Johana, Palmyra Karłowna, urodziła się ok. 1830 r. W 1849 roku mieszkała na w. Smielany, w powiecie czerkaskim gubernii kijowskiej. Była żoną Michała Lewanewskiego od 1854 roku.

W 1827 r. Johan mieszkał w mieście Bałta w gubernii podolskiej.

W 1828 r. Johan złożył pozew przeciwko Grzegorzowi Neimarkowi w Bałckim Sądzie Powiatowym.

We wrześniu 1833 r. - Johan zmarł, przypuszcz. w mieście Bałta.

If you know something about this person, please contact the author.