Викентий Монтрезор

30/11/-0001 – 30/11/-0001

Wikientij (Wincent) Iwan (Stanisław) Montrezor

Urodził się 4 kwietnia 1747 r. w Warszawie. Chrzesny 9 kwietnia 1747 r. cerkwie Świętego Krzyża w Warszawie. Ojciec - szlachcice Stanisław Montrezor, matka - Marianna (Lavotska). Chrzestne – Andreas Patela i Eva Bogdavavichova.

Wincent miał 4 braci:

Symon Rafael, r. 29.10.1737, jest chrzesny w cerkwi Świętego Krzyża w Warszawie.

Łuka Karol (Łukjan Krzysztof), r. 12.10.1744, rozsądek. w 1818 r. (Jego syn Karol Łukjan Montrezor, generał od kawalerii, polegał przy orszaku cesarza).

Anton, r. w 1755 r. (major rosyjskiej armii, służył w kancelarii А.В.Suworowa). Jego syn Josyp Anton Montrezor zginął śmiercią dzielnych w Armenii, jemu tam jest pomnik).

Jan Feliks, r. 14.06.1762, jest chrzesny w cerkwi Świętego Krzyża w Warszawie.

Jest metryka o urodzeniu (łacina). Na metryce są kilku zapisów. 1) Teraźniejszością potwierdzam własnoręcznie i z załącznikiem цековной druku 25 kwietnia 1790 (1798) r. Vice ... Staniclawus Smartovski (łacina). 2) W Warszawskim zamku . Dnia lipca 1790 r. (język polski). Podana. 3) Zapłacono cło 6 phenigs (1790).

11 grudnia 1775 r. w wieku 28 lat otrzymał patent od Króla Sierpnia na tytuł starszego lejtnanta w znów stworzonym 5-ом Pułku lekkiej kawalerii awangardowej Warty Polskiej koronnej armii. W patencie podkreśla się jego szlacheckie pochodzenie, szlacheckie pochodzenie jego przodków i jego bojowe sukcesy jak kawalerzysty. Dowódca pułku - generał major Kaetan Kurdwanowski. Szef pułku - książę Józef Lubomirski. Jest kopia patentu.

W pułku byli 378 kawalerzystów, w wyższym sztabie - 5 oficerów.

Jednocześnie z 11 grudnia 1775г. Wincent Montrezor służył na posadzie starszego adiutanta Generalnego Sztabu Koronnej armii.

Na stycznia 1781 r. Wincent Montrezor- podpułkownik w tymże pułku.

5 stycznia 1781 r. Wincent Montrezor będzie demobilizował się z tego pułku i z Generalnego sztabu z tamtym, co nadało tytułu pułkownika.

W 1783 r. w składzie rosyjskich wojsk na Kaukaskiej linii przyprowadza do monarszego posłuszeństwa tamtejszych tatars.

Dowodzącym Kaukaskim korpusem generałem lejtnant Pawłem Sergijem potemkinum posyła się na perską granicę dla spotkania wysłannika Derbentskogo chana, z którym przybył do jego światłości księciu Grigorijowi Ołeksandrowi Potemkinu - Tavricheskomu. Towarzyszył tego wysłannika do Petersburga do podwórza cesarzowej Katarzyny Ołeksija i spędził czas z nim w Petersburgu prawie rok. Potem z tymże wysłannikiem Kaukaskiego korpusu był nadesłany do generała hrabiemu Saltikovu, za co był darowany od zmarłym monarchą złotymi godzinami.

22 grudnia 1783 r. Wincent Montrezor postępuje na rosyjską wojaczkę porucznikiem do 2-й Muszkieter Moskiewskiego pułku.

1 stycznia 1786 r. nadano tytuł kapitana w tymże pułku.

Z 7 po 17 listopada 1787 r. znajdował się w Polsce, potem w Mołdawii przy oblężeniu tureckiego miasta Хотин.

30 września 1788 r. on jest przetłumaczony do Kazań muszkieter pułku.

W 1788 - 1790 гг. walczył przeciw Otomańskiej porty po wzięciu Hotina.

W 1789 r. służył na Kubani.

2 kwietnia 1789 r. jest przetłumaczony w Ekaterinoslawski Grenadier pułk i w onom proizveden do stopnia sekund - majora.

W 1790 r. walczył w Finlandii przeciw szwedzkim wojskom.

W 1790 r. zwolniony po swoim pragnieniu od wojaczki w tymże stopniu i postąpił na służbę do Komisariat etatu.

1 marca 1791 r. przyjęty na służbę Krigs - Thalmaisterom premier - majora stopnia.

W 1792 r. walczył w Polsce przy rozbiciu i prognanii Polskiego korpusu przy m. Szpalty i układaniu rozejmu.

Posyła się z Obershter-Krigs Komisarzem Turchaninova dla formalnej inspekcji wojsk, dołączonych od Republiki Polskiej do Rosji.

Przeznaczony członkiem Kazani komisariatu komisji.

Od tej komisji posyła się do Kierowania Komisariatem Komisjonerstwem po Kaukaskim Korpusie, co polegało na Gruzji. Znajdował się tu 4 lata; po tym przetłumaczony powtórnie do Kazani kierownikiem, gdzie spędził czas dwa lata.

Za nieustanne prace otrzymał do odznaczenia nie do punktacji roczną opłatę.

Przetłumaczony do Rygi członkiem do tamtejszej Komisji.

3 lipca 1794 r. podał list А.С.Suworowu w Białej cerkwi.

Z Rygi przetłumaczony w Dubnenskoe Komisjonerstwo.

Z Dubno posyła się Głównym Komisantem do armii pod dowództwem Feldmarszałka Golehisheva – Kutuzowa pod Austerlizem. Był przedstawiony Golehisheva – Kutuzowa do odznaczenia za staranne wykonanie. Po zakończeniu był zwrócony do kierownikiem w Dubno.

Posyła się znów Głównym Komisantem do armii pod dowództwem generała hrabiego Behigsena w Prussii.

Po zakończeniu оной kampanii zwrócony był do Witebsk Komisji dla umundurowania co wyszło z Prussii armii. Za wzorowe wykonanie tego polecenia prezentowany przez generała hrabią Panewek - Gevdenom do odznaczenia Orderem ravnoapostolnogo księcia Włodzimierza 3-й mierze.

Generał - intendentem armii księciem Wolkonskim posyła się do Mołdawię armii Głównym Komisantem po spożywczej części do Kierowania Komisariatem częścią Mołdawii armii.

12 marca 1798 r. jest przeznaczony Krigs - Komisarzem podpułkownika stopnia.

W 1799 r. hrabia Xawerrij Braniskij podarował m. Kozin swojemu kierownikowi myśliwskim gospodarstwem Wincentu Montrezoru.

Według drugiej wersji Wincent Montrezor w 1799 r. nabył сm Kozin u księcia Stanislawa Poniatowskego, bratanka Stanisława Sierpnia Poniatowskego.W Kijowskim archiwum jest zapis takiego kontraktu od 26 stycznia 1799 r.

W 1799 r. Wikientij żyje w m. Kozin z rodziną.

19 kwietnia 1800 r. przemianowany Komisantów 7-go klasu.

W 1802 r. - deputowany szlacheckich zebrań Boguslawskogo poveta.

W Na 1805 r. - powiatowy marszałek Boguslawskogo poveta (predwoditel szlachectwa).

W 1806 r. po najwyższemu повелению wyprodukowany w 6 -m klasie.

W 1808 r. po poweleniju panów Głównodowodzących Feldmarszałka księcia Prozorowskego, generała księcia Bagrationa i hrabiego Kamenskogo za szczególną troskę i prace odznaczony mundurkiem z naszywkami od 6-го października 1810 roku.

Za gorliwe wykonanie służby i troskliwy stosunek do posady Głównego Komisariatu Komisjonerstwa Mołdawii armii, co Zarządza, darowany kawalerem Orderu Sw. Anny 2-go mierze z otrzymaniem najwyższego reskrypta.

27 czerwca 1809 r. wyprodukowany w 5-j klasie.

W 1809 r. Wincent Montrezor otrzymał stopień 4-го klasy (DSS/ generał - major).

O tej porze on służył kierownikom Yasskoj Komisariatem komisją. Głównym kooperantem tej komisji do szpitalnej części był kupiec 1-й gildii Żyd Nusim Rappoport. Rappoport przebierał kosztem komisji 10 015 rrubli 02 kopeek., lecz swoim podwykonawcom te pieniądze nie zapłacił. Kupiec Rappoport wkrótce umarł. Podwykonawcy okazali pretensję na tę sumę. Pretensja była rozpatrzona glawnokomanduyshim księciem Bagrationom, potem admirałem Chichagowum i księciem Kutuzowum. Po ich decyzji Wincednt Montrezor musi był zapłacić te pieniądze podwykonawcom z własnej kieszeni z prawem zwrócić te pieniądze sobie przez sprzedaż majątku
Katarzynie i Eliżbiecie otrzymać te sumy z Wincenta i jednocześnie przeznaczył jego kuratorem swoich córek.

W 1811 r. żyje w Kozine, ma 681 natrysk chłopów. Wdów.

W 1816 r. żyje w KOzine, Boguslawskego poweta Kijowskiej guberni, w dymisji. Ma 681 natrysk chłopów.

29 stycznia 1818 r. duchowny cerkwi Св. Mychajła siadła Polstwin Boguslawskego poweta Samson Zahanewich oskarżył do Kijowskiego duchownego konsystorza na brygadzistę Montrezora o naniesieniu jemu lekceważenia.

8 czerwca 1818 r. przeznaczony do 2-ю armii Polnym Generał Krigs Komisarzem.

18 października 1822 r. określony Kierownikiem Komisją Baltskogo komisariatu remizy.

Sądowymi decyzjami pieniądze z dziedzicy Rappoporta (10 015 rubli 02 kopeek) były utrzymane i zachowywały się w Komisji zgaszenia długów, aż Wincent nie przedstawi zaświadczenie, że on nie ma długów i wyliczań przed komisją. Po otrzymaniu takiego zaświadczenia poszło pozwolenie na wydanie pieniędzy, lecz o tej porze (1824 r.) otworzyły się liczne bezłady po Baltskoj komisji, gdzie Wincent był taki, co zarządza z 1822 r. po 1833 r., toż wypłatę tych pieniędzy zatrzymały.

Wkrótce Wincent Montrezor w wieku 80 lat został słabym i słabym, utracił wzrok i nie mógł więcej zawierać te siostry i nadał im samym prawo krzątać podłoga swojej sprawie. 24 sierpnia 1828 r. siostrom było ogłoszono, że za ukazem Senatu od tej liczby w imieniu sekretarza skarbów kapitał petentek jest przysądzony dziedzicom Żyda Rappoporta. Przyczyna takiej decyzji była następna. Co brało udział w dostarczeniach Rappoporta Żydzi Shmulevich i drugie muszą były okazać swoje wymogi do należnego sądu, a nie do komisariat komisji. Śledczy, Wincent Montrezor jak co dopuściło w komisji, którą on zarządzał, odstępstwo od prawnego trybu, nie ma żadnego prawa wymagać od dziedzicy Rappoporta satysfakcji swoich pretensji. Za ukazem Senatu od 21.09.1834 r. №5357 za skargą panen Montrezor im było ogłoszono, że byłe wyznaczenie Senatu zostaje w sile z tamtym tylko, że oni mają prawo odwołać się ze swoim powództwem do dziedzicy Shmulewicha.

29 września 1833 r. on podpisał w Balte Świadectwo o tym, że Leonard Iwan de Montfort rzeczywiście jest prawnym synem emerytowanego kapitana Austriackiej służby Ioanna barona de Montforta, co mieszkało w Rosji z dawnych czasowi i obecnie zmarłego.

Wincent Montrezor umarł do 1834 r. w Kozine w wieku 87 lat.

Wincent Montrezor miał trzy synów: Jan (Iwan), r. 1786 r., Xawerij, r. 1788 r. i Władysław, r. 24.03.1794.

Вы что-то знаете об этом человеке? Пишите автору.